მობილობის პოლიტიკა თბილისში

ტექსტის შესახებ

ამ ტექსტში ვრცლად მიმოვიხილავ თბილისის მობილობის პოლიტიკის შედარებით მცირეხნიან ისტორიას და განსაკუთრებულ ყურადღებას ვამახვილებ ახალი მიდგომების წინააღმდეგობრივ ხასიათს. ეს განსაკუთრებით შესამჩნევია ფართო, მერიის მიერ გაცხადებული პოლიტიკის კონტექსტში, რომელიც ერთი ხელით ცდილობს შექმნას საზოგადოებრივი სიკეთე, გამართული მდგრადი სატრანსპორტო სისტემის სახით, ხოლო მეორე ხელით, ინარჩუნებს მმართველობის ნეოლიბერალურ ლოგიკას და გაცხადებულად ილაშქრებს ჩაგრული ჯგუფების წინააღმდეგ, მათი პრობლემების რეალურად მოგვარების ნაცვლად. სუბურბანიზაციის სწრაფად მზარდი ტენდენციების და უძრავი ქონებით სპეკულაციის კვალდაკვალ, რომელსაც მუნიციპალიტეტი მცირე რეგულაციებითა თუ პროცესზე შეზღუდული კონტროლით პასუხობს, შესაძლოა მივიჩნიოთ რეალურ საფრთხეებად იმ სასიკეთო ძვრებითვის, რომელიც შესამჩნევია მდგრადი მობილობისა და ქალაქმმართველობის კუთხით.

ტექსტის სრული ვერსია იხილეთ პუბლიკა-ს გვერდზე.

აქვე დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო ნანო ზაზანაშვილს და გვანცა ნიკოლაიშვილს კომენტარების, შენიშვნებისა და ჩასწორებებისთვის, რომლის შემდეგაც ტექსტის სამუშაო ვერსიამ მიიღო დასრულებული სახე.